პოლონეთი - 23 ნოემბერი

23 ნოემბერი, ვარშავა. ჩვენი დილა სადღაც 6 საათისთვის დაიწყო, ძალიან ვჩქარობდით, რომ კრაკოვისკენ მიმავალ მატარებელზე არ დაგვეგვიანა. სასწრაფოდ ვისაუზმეთ და სადგურისაკენ გავემართეთ. წინ სამსაათიანი მგზავრობა გველოდა. ვფიქრობდი, რომ ეს დრო საკმაოდ მოსაწყენად და დამღლელად ჩაივლიდა, თუმცა როცა შენ გარშემო ამდენი განსხვავებული კულტურისა თუ ინტერესის ადამიანი იკრიბება, შეუძლებელია სასაუბრო თემა გამოგელიოს და თავი მოწყენილად იგრძნო. მგზავრობის დროს ვსაუბრობდით სხვადასხვა თემებზე, რომლებიც ახალგაზრდებისთვის შეიძლება საინტერესო იყოს: ფილმებზე, მუსიკაზე, სწავლასა თუ მოგზაურობაზე...

მატარებლით მგზავრობისას, ვესაუბრებოდი ერთ მონტენეგროელ ახალგაზრდას, ლუკას. დიდი ხნის წინ მყავდა ერთი მეგობარი, რომელიც ასევე მონტენეგროელი იყო. ლუკას სხვათაშორის ვკითხე ჩემს მეგობარზე, ხომ არ იცნობ-მეთქი. აღმოჩნდა, რომ ისინი ახლო მეგობრები იყვნენ. მონტენეგრო პატარა ქვეყანაა და გასაკვირი არცაა, იქ რომ ყველა ერთმანეთს იცნობს, დაახლოებით ისევე, როგორც ჩვენს ქვეყანაში, თუმცა მაინც გასაოცარი და გასახარია, როცა ჩადიხარ პოლონეთში, სრულიად უცხო გარემოში და ახალ გაცნობილთან საერთო, თან ასეთ ახლო მეგობარს პოულობ.

მალე აღმოვჩნდით ულამაზეს ქალაქ კრაკოვში. ეს არის პოლონეთის ერთ-ერთი უძველესი და უდიდესი ადგილი, რომელიც ადრე დედაქალაქი იყო. კრაკოვისთვის დამახასიათებელია ძველებური სტილის ქუჩები და არქიტექტურა, რითაც გამორჩეულია ნანახი ყველა ქალაქისგან. კრაკოვის ქუჩებში სეირნობისას გამიჩნდა შეგრძნება, თითქოს შუა საუკუნეებში ვმოგზაურობდი.

დღევანდელი დღის მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო მარილის მაღაროში სტუმრობა. ეს არის ძალიან ცნობილი და ძველი მაღარო კრაკოვთან ახლოს. საოცარია, რომ ამ საბადოს აღმოჩენის ისტორია მე-13 საუკუნეში დაიწყო, მას შემდეგ კი მუდმივი სამუშაოები მიმდინარეობს მიწისქვეშ მარილის მოსაპოვებლად. მაღარო მიწის ქვემოთ 327 მეტრის სიღრმეზეა გათხრილი და არის 287 კილომეტრის სიგრძის სივრცე. მაღაროში მოწყობილია მუზეუმი, რომელიც დაგვეხმარა გაგვეგო, თუ როგორ მუშაობდნენ აქ ადამიანები საუკუნეების განმავლობაში, რა ტიპის იარაღები ჰქონდათ, რა დროში ხდებოდა მარილიანი კლდეების დამუშავება, გათხრა და ა.შ. მაღაროში მომუშავეები მარილიანი კლდისგან აკეთებდნენ პოლონეთის მეფეებისა თუ გამოჩენილი ადამიანების ქანდაკებებს. ყველაზე გასაკვირი ნაწილი იყო ის, რომ ეს დახვეწილი ქანდაკებები და ფორმები იქმნებოდა არა პროფესიონალი ადამიანის, არამედ მოყვარულების, რიგითი მუშების მიერ.

მაღაროში იყო რამდენიმე დარბაზი, რომელთა სიგრძეც და სიგანეც რამდენიმე ათეულ მეტრს აღწევს. საინტერესოა, რომ ეს დარბაზები დღესაც აქტიურად გამოიყენება ქორწილების, კონცერტებისა თუ სხვადასხვა სახის ღონისძიებების ჩასატარებლად.

 მარილის მაღაროს ნახვის შემდეგ მოვიდა სადილის დრო, რომელიც ისევ ჩვენს ახლადშეძენილ მეგობრებთან ერთ მაგიდასთან გავატარეთ საინტერესო თემებზე საუბარში. დელეგაციის რამდენიმე წევრისაგან მივიღეთ შემოთავაზება ზამთრის არდადეგებისთვის ვესტუმროთ მათ ქვეყნებს და საინტერესოდ გავატაროთ ახალი წლის დღეები.

ამასობაში მოსაღამოვდა. სადილის დასრულების შემდეგ ჩვენი განრიგის მიხედვით შემდეგი ორი საათი ქალაქის დათვალიერებისთვის უნდა დაგვეთმო. ჩვენი გიდი ენერგიული და ძალიან ხალისიანი ახალგაზრდა აღმოჩნდა, რომელიც კრაკოვის ქუჩებში გაგვიძღვა. პირველად მოვინახულეთ მთავარი ბაზრის მოედანი, რომელიც მსგავსად ქალაქის სხვა შენობებისა, ძველებური სტილის დიზაინით იყო აგებული. მთავარი ბაზრის მოედანი საკმაოდ ცნობილი ადგილია, რადგანაც ის არის მრავალი ისტორიული მოვლენის ეპიცენტრი და ამავე დროს ყველაზე დიდი მოედანი ევროპაში.

საოცარია, რომ ამ ქალაქში თითოეულ ნაგებობას თავისი მრავალწლიანი ისტორია აქვს. ჩვენი გიდი თითქმის ყველა ქუჩაზე ჩერდებოდა, რომ ისტორიული შენობების წარსული მოეთხრო ჩვენთვის. ეს ახალგაზრდა საკმაოდ განათლებული ადამიანი აღმოჩნდა. მან იცოდა არამარტო თავისი ქვეყნისა და ქალაქის ღირსშესანიშნაობები, არამედ საქართველოსიც. როცა გაიგო, რომელი ქვეყნიდან ვიყავით, მაშინვე გვითხრა, რომ  კრაკოვის ზოგიერთი ღირსშესანიშნაობა ჩვენ ვერ გაგვაოცებდა, მაგალითად ამ ქალაქის ყველაზე ძველი ქუჩა, რომელიც ათას წელს ითვლის. თბილისში ხომ ამაზე უფრო ძველი ქუჩებიც გაქვთო, გვითხრა.

ორსაათიანი ტურის დასრულების შემდეგ სასტუმროში გავემართეთ. ჩვენი განრიგით, ახლა გათვალისწინებული იყო ივენთი “surprise.” პოლონეთში ჩამოსვლის დღიდან გვაინტერესებდა, თუ რა სიურპრიზს გვიმზადებდნენ, თუმცა ორგანიზატორებს ერთი სიტყვაც ვერ ვათქმევინეთ ამის შესახებ. ღამის 11 საათი იყო, როცა ორგანიზატორებმა სასტუმროს წინ შეგვკრიბეს. შემდეგ, საზოგადოებრივი ტრანსპორტის გაჩერებასთან გადავინაცვლეთ, სადაც გვეგონა, რომ მომავალი ავტობუსით ან ტრამვაით სადმე წვეულებაზე წავიდოდით. მალევე ჩამოდგა ცარიელი ტრამვაი, რომელშიც უნდა ავსულიყავით. ტრანსპორტში მუსიკა იყო ჩართული. ორგანიზატორებს სასმელი და წასახემსი ჰქონდათ მომარაგებული. ქალაქის თვალიერების თანხლებით ტრამვაიში ხმამაღალი მუსიკის ფონზე ფართი მიმდინარეობდა. ჩემი მეგობრები ძალიან კარგად გაერთნენ.

ხვალ კრაკოვში ყოფნის ბოლო დღეა. ეს ქალაქი იმდენად ლამაზი და საინტერესოა თავისი ისტორიული ძეგლებით, რომ ეჭვი მაქვს, აქ აუცილებლად დავბრუნდები. რაც შეეხება ხვალინდელ დღეს, ხვალ ჩვენი განრიგი ცოტათი შეიცვალა. ქართველმა სტუდენტებმა სურვილი გამოვთქვით წავსულიყავითი აუშვიცის საკონცენტრაციო ბანაკში. ამ ადგილას მოხვედრის სურვილი პირველად ორი წლის წინ გამოჩნდა, როცა უნივერსიტეტში ისტორიის კურსს გავდიოდით. თემა იყო მეორე მსოფლიო ომი, რომლის ფარგლებშიც პრეზენტაციის გაკეთება სწორედ ამ ბანაკზე მომიხდა. მაშინ ძალიან მომინდა ამ ადგილების საკუთარი თვალით ხილვა, თუმცა ამ სურვილის განხორციელება საკმაოდ შორეული და მიუღწეველი მეგონა.

იმ დროს ვერც წარმოვიდგენდი, რომ ამ ყველა სურვილის ახდენის შესაძლებლობა ასე მალე მომეცემოდა.

მოკლედ, იმას ვამბობდი, რომ ჩვენს ინიციატივას ოსვენციმში წასვლის შესახებ ბევრი მომხრე გამოუჩნდა დელეგაციის სხვა წევრების სახით. ამიტომაც, განრიგი ცოტათი შეიცვალა: ნაწილი სტუდენტებისა ხვალ აუშვიცის მოსანახულებლად მივდივართ, ხოლო ნაწილი კრაკოვში რჩება და ქალაქის დათვალიერებას განაგრძობს.

ნელ-ნელა ჩვენი პოლონური არდადეგები დასასრულს უახლოვდება. ძალიან ბედნიერი ვარ, რომ საშუალება მომეცა ამ კონფერენციაში მონაწილეობის მიღების, რადგანაც შევხვდი ძალიან საინტერესო ლექტორებს, ახალგაზრდებს, მივიღე ბევრი ახალი ინფორმაცია და ჩემს სამშობლოში ვბრუნდები გამდიდრებული ცოდნითა და გამოცდილებებით.

თეა ქელბაქიანი

ვარშავა - 22 ნოემბერი

გასაკვირი არ იქნება რომ ვთქვა, ჩემი დაბადების დღე მიყვარს მეთქი... მაგრამ სულ მეგონა, რომ განსაკუთრებულად, სხვებისგან გასხვავებულად ველოდებოდი ჩემს 22 ნოემბერს. ვარშავაში წასასვლელად აპლიკაციას რომ ვავსებდი, მაშინაც ვიცოდი, დაბადების დღის გატარება პოლონეთში მომიწევდა - ახლობლებისგან შორს.

წამოსვლამდე ვნერვიულობდი, თითქმის უცხოებთან ერთად რომ ვიქნებოდი, მაგრამ ახლა ეს ღელვა სულ აღარ მეტყობოდა, პირიქით...  ამ 3 დღეში ძალიან დავახლოვდით და მიხარია მათთან ერთად ყოფნა. დაახლოებით ამ ფიქრებში ვიყავი გართული, მთელმა კლუბმა Happy birthday-ის სიმღერა რომ დაიწყო. დავიბენი და ისე გამიხარდა, გრძნობების გამოხატვაც კი გამიჭირდა. შეუმჩნევლად შემომეპარა კიდევ ერთი წელიწადი. ორმა ჭიქა ლუდმა და ემოციებმა განსაკუთრებულად კარგ ხასიათზე დამაყენა. საღამო მშვენივრად გავატარეთ.

დილას უკვე ოფიციალურად 19 წლის ვიყავი და თითქოს მეტი პასუხისმგებლობა მქონდა, ან უბრალოდ მინდოდა, რომ  ასე ყოფილიყო. ჰოსტელიდან გასვლამდე „Badge“ ამაყად გავიკეთე და გავუდექი ვარშავის ეკონომიკის სკოლისაკენ მიმავალ გზას.

დღევანდელი ლექცია სოციალურ მედიას შეეხებოდა. სოციალური ქსელები, Facebook და ზოგადად ინტერნეტი ჩვენი ცხოვრების ყოველდღიური და განუყოფელი ნაწილია, მაგრამ მაინც გასაოცარია იმის წარმოდგენა თუ როგორ არის მსოფლიო დამოკიდებული მასზე. თითქოს ინტერნეტის გარეშე წარმოუდგენელია ცხოვრება, მაგრამ სულ ცოტა ხნის წინ ამას უპრობლემოდ ახერხებდნენ. ქალბატონმა, რომელიც ასოცირებული პროფესორი და ასევე ამავე უნივერსიტეტის ლექტორი გახლდათ, გვაჩვენა კვლევის შედეგები და განგვიმარტა, რომ ახალგაზრდები ტელევიზორთან შედარებით კომპიუტერს 7-ჯერ უფრო მეტ დროს უთმობენ. სმარტფონებმა კიდევ უფრო გაამძაფრა სოციალურ ქსელზე დამოკიდებულება. იმისათვის, რომ მიიღო უახლესი ინფორმაცია სულაც არ გჭირდება ლეპტოპი ან პერსონალური კომპიუტერი. ინფორმაცია პირდაპირ შენს ტელეფონშია და ამიტომ თითქმის 24 საათიანი შეხება გაქვს ინტერნეტთან. ეს ფაქტი არც კარგია და არც ცუდი. ეს უბრალოდ ის შეუქცევადი პროცესია, რომელიც ტექნოლოგიურ განვითარებას მოაქვს და თავის მხრივ საოცრად გვიადვილებს ცხოვრებას. თუ რომელიმე ბიზნესს არ გაჩნია გვერდი სოციალურ ქსელში მისი წარმატება ნაკლებად სავარაუდოა - გვიხსნის ლექტორი და მართალიც არის. 21-ე საუკუნეში ჩვენ ვცდილობთ მოვიძიოთ რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია ონლაინ და თუ კომპანია ვერ ერთვება ამ ტექნოლოგიურ ფერხულში ის ალბათ ვერც კონკურენციას გაუძლებს.

ლექციამ ძალიან საინტერესოდ ჩაიარა და მალე შესვენების დროც დადგა. თურმე კიდევ ერთი სიურპრიზი მელოდა. კიდევ ერთი სიმღერა და სიმბოლური ნამცხვარი სანთლით. ტრადიციისამებრ ჩავიფიქრე სურვილი და სულიც შევუბერე. მემგონი ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი დაბადების დღეა. იმის მიუხედავად, რომ სახლიდან ასე შორს ვარ, თითქოს არც მიგრძვნია დანაკლისი.

ლექციების შემდეგ პარკში მივდიოდით სათამაშოდ, მაგრამ უამინდობის გამო გადავდეთ. ქართველები წვიმამ არ შეგვაშინა. მაინც გავისეირნეთ და სურათებიც გადავიღეთ. სურათი ძალიან კარგი საშუალებაა საუკეთესო მომენტის შესანახად. დრო მოგონებებს თითქოს აფერმკრთალებს, მაგრამ სურათი მაშინდელი შეგრძნების დაბრუნებაში გეხმარება. ალბათ წლების შემდეგ დიდი სიამოვნებით დავათვალიერებ აქაურ სურათებს და გავიხსენებ „პოლონურ ვოიაჟს.“

სეირნობით დაღლილებმა ყავის დალევა გადავწყვიტეთ და Starbucks-ის მრგვალ მაგიდასთან დავაწყვეთ კრაკოვისა და პრაღის გეგმები. ლევანის მორთმეულმა ყვავილმა კიდევ უფრო გამიხალისა განწყობა. დღეს ნამდვილი იუბილარი ვიყავი!

დრო უცებ გაგვეპარა და მალე დაჯილდოებაზეც გავეშურეთ. გამოპრანჭულები კოსტიუმებსა და ქვედაბოლოებში ამაყად ვიღებდით სერთიფიკატებს. თითქოს ემოციურიც იყო, რომ კონფერენცია მთავრდებოდა. მივეჩვიეთ ამ გარემოს... დაჯილდოების შემდეგ ფურშეტი და უგემრილესი ტორტი გველოდა წინ.

ეს იყო პოლონეთში ვიზიტის ოფიციალური ნაწილის დასასრული. ხვალ კრაკოვში მივდივართ და იმედია წინ ახალი ბევრად უფრო საინტერესო თავგადასავლები გველის. კრაკოვი ერთ-ერთი ძველი ქალაქია, სადაც სანახავი ბევრია, დრო კი ძალიან ცოტა. ველოდებით ახალ დღეს ახალი ქალაქითა და ახალი ისტორიებით...

სალომე ჭიჭინაძე

ვარშავა - 21 ნოემბერი

კონფერენციის მეორე დღე უნივერსიტეტში საკმაოდ ხანგრძლივი აღმოჩნდა. ჰოსტელიდან ყველანი ერთად გავეშურეთ უნივერსიტეტისკენ, სადაც 09:50-ზე ვორქშოფი იწყებოდა. მინდა აღვნიშნო, რომ უნივერსიტეტში ძალიან კარგი  გარემოა - ყველაფერი იმისათვის, რომ სწავლის პროცესი არა დამღლელი, არამედ საინტერესო და სასიამოვნო გახადოს. მივესალმები იმ ფაქტს, რომ კონფერენცია არ ატარებს დამღლელი ლექციების ხასიათს. მონაწილეებს არ გვიწევს მხოლოდ ვუსმინოთ მოწვეულ სტუმარს, “case study” მეთოდი საშუალებას გვაძლევს ჩვენც აქტიურად ვიყოთ ჩართული პროცესში და  ჩვენი პოზიცია დავაფიქსიროთ სხვადასხვა საკითხთან დაკავშირებით, რაც, ჩემი აზრით, ჩვენთვის უფრო მნიშვნელოვანი და გამოსადეგია.

ვორქშოფების პირველი 3 საათი დაეთმო ქეისის ანალიზს. დავიყავით ჯგუფებად და განვიხილეთ PKW – Polski Koncern Warzywny ქეისი, რომელშიც გაერთიანებული იყო რეალური ფაქტები ამოღებული რამდენიმე კომპანიიდან: გაზეთების, წვენებისა და კოსმეტიკის მწარმოებლების. მას შემდეგ, რაც ქეისის შინაარსს გავეცნობოდით და სიღრმისეულად გავაანალიზებდით, მოცემული გვქონდა დავალება. 1 საათი და 15 წუთი გვქონდა იმისათვის, რომ ქეისის ფარგლებში აღმოგვეჩინა ყველა ის ძირითადი პრობლემა, რომლის წინაშეც იდგა კომპანია და არგუმენტებით დაგვესაბუთებინა ჩვენი არჩევანი. შესაბამისად, უნდა მოგვეძებნა ხერხებიც ამ პრობლემების გადასაჭრელად.

შემდეგი 1 საათის მანძილზე კი უნდა გვემუშავა ამ კომპანიის ფარგლებში ახალი პროდუქციის ხაზის შექმნაზე, უნდა გაგვეწერა მარკეტინგული გეგმა მოცემული ინფორმაციის მიხედვით: მიზნობრიი ბაზარი, ადგილმდებარეობა, ბრენდი, კომუნიკაცია, ბიუჯეტი. ეს არც თუ ისე მარტივი აღმოჩნდა, თანაც დროის სიმცირე გარკვეულ დაბრკოლებას ქმნიდა, თუმცა მაინც გავართვით თავი, თანაც, ვფიქრობ, წარმატებით. დავალების მზადების პროცესში ვორქშოპის ხემძღვანელი თვალყურს ადევნებდა ყველა ჯგუფის მუშაობის პროცესს, მოდიოდა თითოეულთან, ისმენდა ჩვენს იდეებს და გარკვეულ რჩევებს გვაძლევდა. ეს გვეხმარებოდა იმაში, რომ სწორი კურსი შეგვენარჩუნებინა. დავალებისთვის განკუთვნილი დროის ამოწურვის შემდეგ მას უნდა აერჩია 2 გუნდი, რომელიც პრეზენტაციას წარადგენდა. ერთ-ერთი სწორედ ქართული დელეგაცია აღმოვჩნდით. ჩვენი შემუშავებული იდეები აუდიტორიას რატიმ და ლევანმა გააცნეს. პრეზენტაციამ წარმატებით ჩაიარა. ყველამ აღნიშნა, რომ ნამდვილად სწორად გვქონდა აღმოჩენილი ქეისის ძირითადი დეტალები. ქეისის განხილვა, ვფიქრობ, ძალიან სასარგებლო აღმოჩნდა ჩვენი გამოცდილებისათვის.

ნახევარსაათიანი შესვენების შემდეგ ვორქშოპების მეორე ნაწილს წარუძღვა Independent Students Association-ის წარმომადგენელი გოგონა, რომელიც ადრე P&G-ში მუშაობდა და მან სწორედ ამ გამოცდილების შესახებ გვიამბო. პრეზენტაცია ძალიან საინტერესოდ წარიმართა. პირველ რიგში მან ბრენდის და მისი მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა. შემდეგ იყო  სახალისო სავარჯიშო ბრენდების ამოცნობაზე, რომელშიც მთელი აუდიტორია აქტიურად იყო ჩაბმული და საკმაოდ წარმატებულად გავართვით თავი - ყველა ბრენდის ამოცნობა შევძელით. ამის შემდეგ კი გვესაუბრა Facebook მარკეტინგზე, რომელსაც მოყვა ასევე სახალისო და საინტერესო ქვიზი: დაგვირიგეს ფურცლები, თითოეულ მათგანზე 2-2 სურათით, რომელიც Facebook-ის გასართობი გვერდებიდან იყო ამოღებული და თითოეული ემსახურებოდა გარკვეულ მარკეტინგულ კამპანიას, ჩვენ უნდა ამოგვერჩია თითოეულ ფურცელზე რომელ სურათს ჰქონდა უფრო მეტი გამოხმაურება. როგორც აღმოჩნდა, დიდი პოპულარობით სარგებლობს არა უბრალოდ ინფორმაციული, არამედ ისეთი პოსტები, რომლებიც ხალხს რაიმეს ეკითხება და მისგან პასუხს მოითხოვს, ან მისი ცხოვრებიდან რაიმე მომენტს ახსენებს, ასევე დიდი გამოხმაურება აქვს ჩვილ ბავშვთა ფოტოებს, რადგანაც მშობლებში ემოციურ მომენტს აღვივებს. ამ ქვიზს ჩემმა გუნდმა ყველაზე წარმატებულად გაართვა თავი, ყველაზე მეტი სწორი პასუხი დავაგროვეთ სხვა გუნდებთან შედარებით.

მიუხედავად იმისა, რომ უნივერსიტეტში 6 საათზე მეტი გავატარეთ,  ვორქშოპები იმდენად საინტერესო იყო, რომ არ დავღლილვართ. დღევანდელი სადილი იტალიური სამზარეულოს კერძებისგან შედგებოდა. ძალიან მომწონს ის ფაქტი, რომ ყოველ დღე სხვადასხვა ქვეყნის ტრადიციულ კერძებს ვაგემოვნებთ. ამით ეს კონფერენცია საშუალებას გვაძლევს არა მხოლოდ სტუდენტები გავიცნოთ სხვა ქვეყნებიდან, არამედ გავეცნოთ მათ კულტურასაც.

სადილის შემდეგ გაიმართა ტური ძველ ქალაქში, გიდის თანხლებით. დღესდღეობით ვარშავაში  მხოლოდ 20%-ია ძველი ქალაქიდან შემორჩენილი, მათ შორის კი გამორჩეულია სამეფო სასახლის მოედანი. იქ მყოფებს გაგვიჩნდა გრძნობა, რომ არა თანამედროვეობაში, არამედ ძველ დროში ვიმყოფებოდით. მოედნისკენ მიმავალ გზაზე ჩვენ ასევე ვნახეთ პრეზიდენტის რეზიდენცია, ეროვნული ბიბლიოთეკა და ადამ მიცკევიჩის ძეგლი. აქვე ერთი საინტერესო ამბავი გადაგვხდა: აღმოჩნდა, რომ ქართული დელეგაცია კონფერენციის დანარჩენ წევრებს ჩამოვრჩით და რუკაზე ვეძებდით გზას, ამ დროს კი დაბნეულებს მოულოდნელად თავზე პოლონელი ბიჭი დაგვადგა და დახმარება შემოგვთავაზა. როდესაც გაიგო, რომ ქართველები ვიყავით, აღფრთოვანდა, რადგანაც თავად სულ რამდენიმე დღის წინ ყოფილა საქართველოში. ასე რომ, გზის პოვნაში დაგვეხმარა და სანამ დანარჩენ მონაწილეებამდე მივაღწევდით დაგვემგზავრა და რამდენიმე პოლონური სიტყვაც აგვათვისებინა. მიხარია, რომ პოლონეთში ასეთი თბილი და გულისხმიერი ხალხია J მოკლედ რომ ვთქვათ, ძველი ქალაქის ტური ვარშავაში საკმაოდ ინფორმატიული და შთამბეჭდავი აღმოჩნდა.

გვიან საღამოს კი უკვე ტრადიციისამებრ წვეულება გველოდა ქალაქის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ კლუბში. ამასთან ერთად ჩვენი ქართული დელეგაციის ერთ-ერთი წევრის სალომე ჭიჭინაძის დაბადების დღე დგებოდა...

სალომე კეკუტია

პირველი დღეები ვარშავაში

19 ნოემბერი. გათენდა. ვიღვიძებთ Puffa Hostel-ის ნომერში და ვემზადებით ქალაქ ვარშავის ასათვისებლად. კონფერენცია ხვალიდან იწყება, ამიტომ ცოტა დრო გვაქვს, რათა უფრო საფუძვლიანად დავათვალიეროთ ვარშავის ღირსშესანიშნაობები. პირველ რიგში, თეას იდეით წავედით ფრედერიკ შოპენის სახლ-მუზეუმში, სადაც კლასიკური მუსიკის თანხლებით დავათვალიერეთ შოპენის წერილები, საკრავი ინსტრუმენტები და ხელნაწერი ნოტები.

მუზეუმიდან წამოსულები, “სტარბაქსში” დავსხედით და ერთამანეთს გავუზიერეთ შთაბეჭდილებები. ცოტაც ვისეირნეთ ვარშავის ცივ, მაგრამ ადვილად ასათვისებელ ქუჩებში და შემდგომ, გავეშურეთ უკვე Camero Hostel-ში, სადაც თავისუფალი პარლამენტის დელეგაციის კიდევ ერთი წევრი, ჩვენი მეგობარი რატი დაგვხვდა. ჰოსტელში უკვე შეკრებილიყვნენ მთელი მსოფლიოდან ჩამოსული დელეგატები, მათ შორის გერმანიიდან, ესპანეთიდან, ბაჰრეინიდან, ინგლისიდან, თურქეთიდან, აზერბაიჯანიდან და ა.შ. მეგობრულ გარემოში გავიცანით ერთმანეთი, მოვეწვყეთ ჰოსტელში, დავისვენეთ და წავედით სავახშმოდ პოლონურ ეროვნულ რესტორანში. მივირთვით უგემრიელესი პოლონური ვარენიკები, ლუდი და „პოლონური ელექსირი“- არაყი თბილ სიროფთან ერთად. შემდგომ გადავინაცვლეთ პაბში, სადაც დიდი ოდენობით ალკოჰოლურ სასმელთან ერთად უფრო დავუახლოვდით “გლობალურ” დელეგატებს. პაბიდან გამოსულებმა, გადავწვიტეთ, „კაფე-ფაიკაში“ ჩილიმის მოწევით დაგვესრულებინა ეს საინტერესო დღე.

20 ნოემბერი. გაგვაღვიძეს კონფერენციის ენერგიულმა ორგანიზატორებმა და ვისაუზმეთ ჰოსტელში. იწყება ყველაზე საინტერესო ნაწილი კონფერენციისა - თვითონ ვორქშოფები. როგორც იცით, კონფერენციის თემაა Remarkable Marketing, მაგრამ კონფერენციის პირველივე დღემ დაგვანახა თუ რაოდენ განსხვავებული შეიძლება იყოს სხვადასხვა პროდუქტის პრომოუშენისთვის საჭირო მარკეტინგული გზები. პირველი სტუმარი იყო მსოფლიოში ცნობილი FMCG პროდუქციის მწარმოებელი კომპანია Reckitt Benckiser-ის წარმომადგენელი. განვიხილეთ ამ კომპანიის ქოლგის ქვეშ არსებული სარეცხი საშუალების ბრენდის - Dosia-ს ქეისი პოლონეთის ბაზარზე, მისი ისტორია და ის მიზეზები, რამაც გამოიწვია ამ სარეცხი საშუალების გაყიდვების მოცულობის ფლუნქტუაცია პოლონეთის სარეცხი საშუალებების ბაზარზე. დავიყავით ჯგუფებად და ვიმსჯელეთ იმ ინტეგრირებული მარკეტინგული კომუნიკაციების პროგრამაზეც, რაც ამ ბრენდის სარეცხი საშუალების გაყიდვების წილის გასაზრდელად იქნება ოპტიმალური. კარგად გავაანალიზეთ ის ფაქტორი, რომ ისეთ კონკურენტულ და კლასტერულ ბაზარზე, როგორიცაა სარეცხი საშუალების ბაზარი, საჭიროა უნიკალური, სენსაციური და მართლაც Remarkable მარკეტინგული ღონისძიებების გატარება, რათა შევცვალოთ მომხარებლის ქცევა და მათ დავანახოთ ჩვენი პროდუქტის უპირატესობა.

შემდგომი სტუმარი კი იყო სრულიად კონტრასტული პროდუქტის, ყველასათვის ცნობილი, საკულტო ავტომწარმოებლის - ფერარის ვარშავის ფილიალის გენერალური დირექტორი, ქარიზმატული დანტე ქინქი. მართლად, დიამეტრალურად განსხვავდება ზემოთ აღნიშნული ორი პროდუქტი ერთმანეთისგან: FMCG სარეცხი საშუალება და თვით ავტომობილი „ფერარი”. შესაბამისად, ამ ორ პროდუქტს სრულიად განსხვავებული მიდგომა და მარკეტინგული ღონისძიება ესაჭიროება. თუკი Reckitt Benckiser-ის  წარმომადგენლის აზრით, პროდუქტის ხარისხს იმდენად დიდი მნიშნველობა არ აქვს ვიდრე იმას, თუ როგორ დაანახებს კომპანია ამას მომხარებელს მარკეტინგის დახმარებით, დანტე სრულიად საპირისპიროს ფიქრობდა. იგი აბსოლუტურად შეყვარებული იყო „ფერარიზე“ და მას მიაჩნდა რომ ამ შემთხვევაში თვითონ პროდუქტი არის უნიკალური და კოტლერის მარკეტინგულ მიქსს - 4P-ის, ფერარის შემთხვევაში, სრულიად უგულებელყოფდა. გასაკვირი არც არის, „თუკი გინდათ ფასდაკლება, გადადით „ფოლკსვაგენის“ მაღაზიაში“ - გაგვიცხადა დანტემ. როდესაც მომხარებელი ყიდულობს „ფერარის“, ის არ იძენს მხოლოდ სპორტულ ავტომობილს, არამედ ის ყიდულობს ოცნებას, თავისუფლების, სიძლიერის, დაუმორჩილებლობის, წარმატების სიმბოლოს და შესაბამისად მზად უნდა იყოს გადაიხადოს ამაში თუნდაც ნახევარი მილიონი ევრო. „ფერარის“ მარკეტინგს სრულიად სხვა მიზნები აქვს, ის უფრო კლიენტებთან ინდივიდუალურ, უნიკალურ სერვისზეა ორიენტირებული და არასდროს უმტყუნებს იმედებს მომხარებლებს. დანტე ასევე ძალზედ საინტერესოდ გვესაუბრა თავის თავზე, კარიერაზე და იმაზე, თუ რაოდენ მნიშვნელოვანია ადამიანმა აკეთოს მხოლოდ ის საქმე, რაც მას გულით უნდა. მან ასევე ცოტაოდენ აგრესიულად გამოგვიწვია დებატებში და ჩვენც მედგრად დავდექით.

საინტერესო საკონფერენციო დღის შემდეგ, კვლავ დავაგემოვნეთ ეროვნული სამზარეულო და ავტობუსით დავათვალიერეთ ქალაქი გიდის თანხლებით. უფრო დეტალურად გავიგეთ, თუ რა მძიმე ბედი ერგო ვარშავას გასულ საუკუნეში, თუ როგორ განადგურდა ომის დროს ქალაქის 80 პროცენტი და როგორ აღადგინეს ეს ქალაქი და დაუბრუნეს პირვანდელ სახეს პატრიოტმა პოლონელებმა ომის შემდგომ.

ქალაქის გარშემო ტურის შემდეგ კი გველოდა სიურპრიზი, წვეულება ვარშავის ეკონომიკის სკოლის საერთო საცხოვრებლის გასართობ ცენტრში, სადაც ბილიარდის, ლუდისა და მუსიკის თანხლებით გავატარეთ ეს შესანიშნავი საღამო.

ლევან მეგრელიშვილი